Η αφορμή για το παρόν δόθηκε από την ομίχλη και την μουντάδα που μας ταλαιπωρούν αυτό το διάστημα, καθώς παρατηρούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε κάποιο όχημα στον δρόμο, λόγω της κακής ορατότητας.
Ανατρέχοντας όμως στον Κ.Ο.Κ. για να βρει κανείς τι προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, μάλλον θα μπερδευτεί περισσότερο, παρά θα διαφωτιστεί. Άρα λοιπόν αυτό που μας απομένει είναι η καταφυγή στην κοινή λογική, και ειδικότερα:
1) Ανάβουμε και την ημέρα τα φώτα διασταύρωσης (μεσαία) κάθε φορά που οι συνθήκες ορατότητας δεν είναι καλές, ακόμα κι αν δεν έχει ομίχλη, αλλά απλά βροχή ή υγρασία. (ο λόγος είναι ότι σε υγρές ημέρες τα παράθυρα των αυτοκινήτων εύκολα θαμπώνουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να μας δούν αν δεν έχουμε τα φώτα αναμμένα). Όσο για τα φώτα "ομίχλης", αυτά είναι χρήσιμα κυρίως την νύχτα, για να βλέπουμε τα όρια του δρόμου. Όμως δεν είναι κακό να τα ανάβουμε και αυτά την ημέρα.
2) Δεν χρησιμοποιούμε ΠΟΤΕ τα φώτα στάσης (χαμηλά) για να καταστούμε περισσότερο ορατοί. Αυτή είναι μια κάκιστη και άκρως επικίνδυνη συνήθεια, διότι από την μία τα φώτα στάσης είναι μόνο για να διακρίνεται ένα ακίνητο όχημα την νύχτα όμως είναι εντελώς άχρηστα στην ομίχλη, ενώ από την άλλη μας δίνουν την επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι οδηγοί μας βλέπουν.
3) Ειδοποιούμε με κάθε τρόπο τους άλλους οδηγούς, υπενθυμίζοντάς τους να ανάψουν και αυτοί τα φώτα τους.
4) Εννοείται ότι κινούμαστε πολύ πιο αργά από ό,τι σε μια συνηθισμένη ημέρα. Ο λόγος είναι ότι μέσα στην ομίχλη, κρυμμένο από τον οπτικό μας πεδίο παραμονεύει το απρόοπτο, και πρέπει να προλάβουμε να αντιδράσουμε. Ακόμα όμως κι αν τελικά εμπλακούμε σε ατύχημα, τότε η χαμηλή ταχύτητα εμπλοκής μειώνει σωτήρια τις συνέπειές του. Εννοείται επίσης ότι η υπόθεση πως ο δρόμος (που δεν βλέπω λόγω ομίχλης) μπροστά μου είναι καθαρός από εμπόδια και κινδύνους απλά μας καθιστά κοινούς εγκληματίες, όσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό.
5) Φροντίζουμε για τον πολύ καλό αερισμό της καμπίνας επιβατών, ώστε να μην θαμπώνουν τα τζάμια. Σε αυτό βοηθούν η σχολαστική τους καθαριότητα, και κάποια σκευάσματα που εμποδίζουν την επικάθηση σκόνης και υγρασίας. Φυσικά κατά την πρωινή εκκίνηση δίνω χρόνο στο αυτοκίνητο να ζεσταθεί και να ξεθαμπώσουν οι υαλοπίνακες, προτού διανοηθώ να βγω στον δρόμο.
6) Δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις συστάσεις της Τροχαίας για την ορθή χρήση φώτων στην ομίχλη, όταν μας σταματήσουν, μη παραλείποντας και το "ευχαριστώ" διότι την δική μας ζωή προστατεύουν.
7) Τελευταίο και σημαντικότατο: Πάω αργά (και στην ομίχλη) γιατί βιάζομαι!
Ανατρέχοντας όμως στον Κ.Ο.Κ. για να βρει κανείς τι προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, μάλλον θα μπερδευτεί περισσότερο, παρά θα διαφωτιστεί. Άρα λοιπόν αυτό που μας απομένει είναι η καταφυγή στην κοινή λογική, και ειδικότερα:
1) Ανάβουμε και την ημέρα τα φώτα διασταύρωσης (μεσαία) κάθε φορά που οι συνθήκες ορατότητας δεν είναι καλές, ακόμα κι αν δεν έχει ομίχλη, αλλά απλά βροχή ή υγρασία. (ο λόγος είναι ότι σε υγρές ημέρες τα παράθυρα των αυτοκινήτων εύκολα θαμπώνουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να μας δούν αν δεν έχουμε τα φώτα αναμμένα). Όσο για τα φώτα "ομίχλης", αυτά είναι χρήσιμα κυρίως την νύχτα, για να βλέπουμε τα όρια του δρόμου. Όμως δεν είναι κακό να τα ανάβουμε και αυτά την ημέρα.
2) Δεν χρησιμοποιούμε ΠΟΤΕ τα φώτα στάσης (χαμηλά) για να καταστούμε περισσότερο ορατοί. Αυτή είναι μια κάκιστη και άκρως επικίνδυνη συνήθεια, διότι από την μία τα φώτα στάσης είναι μόνο για να διακρίνεται ένα ακίνητο όχημα την νύχτα όμως είναι εντελώς άχρηστα στην ομίχλη, ενώ από την άλλη μας δίνουν την επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι οδηγοί μας βλέπουν.
3) Ειδοποιούμε με κάθε τρόπο τους άλλους οδηγούς, υπενθυμίζοντάς τους να ανάψουν και αυτοί τα φώτα τους.
4) Εννοείται ότι κινούμαστε πολύ πιο αργά από ό,τι σε μια συνηθισμένη ημέρα. Ο λόγος είναι ότι μέσα στην ομίχλη, κρυμμένο από τον οπτικό μας πεδίο παραμονεύει το απρόοπτο, και πρέπει να προλάβουμε να αντιδράσουμε. Ακόμα όμως κι αν τελικά εμπλακούμε σε ατύχημα, τότε η χαμηλή ταχύτητα εμπλοκής μειώνει σωτήρια τις συνέπειές του. Εννοείται επίσης ότι η υπόθεση πως ο δρόμος (που δεν βλέπω λόγω ομίχλης) μπροστά μου είναι καθαρός από εμπόδια και κινδύνους απλά μας καθιστά κοινούς εγκληματίες, όσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό.
5) Φροντίζουμε για τον πολύ καλό αερισμό της καμπίνας επιβατών, ώστε να μην θαμπώνουν τα τζάμια. Σε αυτό βοηθούν η σχολαστική τους καθαριότητα, και κάποια σκευάσματα που εμποδίζουν την επικάθηση σκόνης και υγρασίας. Φυσικά κατά την πρωινή εκκίνηση δίνω χρόνο στο αυτοκίνητο να ζεσταθεί και να ξεθαμπώσουν οι υαλοπίνακες, προτού διανοηθώ να βγω στον δρόμο.
6) Δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις συστάσεις της Τροχαίας για την ορθή χρήση φώτων στην ομίχλη, όταν μας σταματήσουν, μη παραλείποντας και το "ευχαριστώ" διότι την δική μας ζωή προστατεύουν.
7) Τελευταίο και σημαντικότατο: Πάω αργά (και στην ομίχλη) γιατί βιάζομαι!
