αυτοκτονική η παραβίαση σιδηροδρομικών διαβάσεων!!!

Συμβουλές προς τον Έλληνα μάγκα οδηγό

(Γράφει ο Dr. Κίμογλου Δημήτριος)

Το 1896 καταγράφηκε ο πρώτος θάνατος λόγω οδικού δυστυχήματος. Κατά τη διερεύνηση του δυστυχήματος, ο ιατροδικαστής είχε τότε γράψει: “Αυτό δεν πρέπει ποτέ να συμβεί ξανά”.
Από τότε μέχρι τώρα.. τα αποτελέσματα είναι γνωστά, στην Ελλάδα έχουμε περισσότερα θύματα από τροχαία, από ότι να ήμασταν σε πόλεμο. Λοιπόν το άρθρο αυτό προορίζετε για τον κλασικό μάγκα έλληνα οδηγό, που μπαίνει στο αμάξι χάρος, και σε λίγο κάνει παρέα αυτός και οι άτυχοι από απέναντι του με τον άγιο Πέτρο.
Ενόψει γιορτών κάποιοι θα κλάψουν για κάποιους δικούς τους που μπορεί να...
έφταιγαν αλλά μπορεί και όχι, πιστεύω αυτό το άρθρο να μειώσει τον αριθμό αυτό , για υτο πάρτε το στα σοβαρά, αλλιώς οι ουρανοί έλληνες μάγκες οδηγοί είναι δικοί σας.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Εφαρμόζετε τον Κ.Ο.Κ.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΙ ΑΛΚΟΟΛ!!!
Σεβασθείτε τα όρια ταχύτητας όχι πάνω από ότι λενε οι πινακίδες σήμανσης!!!
ΟΧΙ αντικανονικά προσπεράσματα!!!!
ΟΧΙ παραβίαση κόκκινου σηματοδότη!!!
Σταματώ στο STOP και δίνω προτεραιότητα!!!
Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με ειδικές ανάγκες
Φορώ πάντοτε ζώνη ασφαλείας
Τοποθετώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και τους φορώ ζώνη ασφαλείας
Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα φορώ πάντα κράνος
Πριν ξεκινήσω για ταξίδι ελέγξω το όχημα που θα οδηγήσω
Πιστεύω ότι οι αστυνομία πέρα από τα μπλόκα τα Οποία είναι στατικά και λόγω ότι οι περισσότεροι οδηγοί ενημερώνουν με τα Φώτα τους απέναντι.. με αποτέλεσμα να είναι όλοι ¨”νόμιμο騔 καλό θα ήταν να έχει περιπολικά που κυκλοφορούν σε δρόμους .. εκεί γίνονται τα ατυχήματα όχι στα μπλόκα…. …γνώμη μου…..
Όσο για τα κινητά
Τα κινητά ευθύνονται για :
Mη προσήλωση των ματιών σε σημεία αναφοράς στο δρόμο.
Λάθος απόσταση ασφαλείας
Γενικότερη διάσπαση της συγκέντρωσης
Aύξηση του χρόνου αντίδρασης.
Λάθος αποφάσεις
Aπροσεξία.
Ξαφνικό φρενάρισμα.
Παρέκκλιση από την κανονική πορεία με αντικανονική αλλαγή λωρίδας.
ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ το μοναδικό φαινόμενο λαού που ξέρει να κάνει κριτική "επί παντός επιστητού" αλλά έχει διαγράψει από το λεξιλόγιο του τη λέξη αυτοκριτική
Ο ανθρώπινος πόνος
Ο πόνος για τα θύματα και τις οικογένειες τους είναι ανυπολόγιστος.
ΓΙΑΥΤΟ ΜΑΓΚΑ ΕΛΛΗΝΑ ΟΔΗΓΕ ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΙΝ Τρέχεις Ανόητα ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.
Ακολουθήστε τις συμβουλές του παραπάνω κειμένου και φέτος τις γιορτές θα έχουμε περισσότερα χαμόγελα

Παράκληση σε όλα τα blog να το αναμεταδώσουν από τώρα και καθ όλη την διάρκεια των γιορτών,

 (πηγή:  http://taxalia.blogspot.com/2009/12/blog-post_4258.html)

"οικο-συκλέτα"

Η "οικο-συκλέτα", (το ηλεκτρικής υποβοήθησης ποδήλατο) είναι πια έτοιμο. Αυτές τις ημέρες διανύονται τα πρώτα της δοκιμαστικά χιλιόμετρα στην πόλη της Φλώρινας.

Η ιδέα ξεκίνησε από μια επίσκεψη στο σάιτ http://www.iqsolarpower.com του Γιάννη. Ο ίδιος έχει μετασκευάσει εδώ και καιρό ένα παρόμοιο ποδήλατο, με κιτ μετατροπής που προμηθεύτηκε από την Κίνα (όπως και το δικό μου). "Λοιπόν, γιατί όχι;" είπα, και με την βοήθεια του Γρηγόρη προμηθεύθηκα το κιτ, και με λίγες ώρες στο εργαστήριο επετεύχθη το ποθητό αποτέλεσμα.

Η "οικοσυκλέτα" χρησιμοποιεί έναν ηλεκτρικό (DC) κινητήρα με ισχύ 250W (την ανώτατη επιτρεπτή από την νομοθεσία, προκειμένου να εξακολουθεί το όχημα να θεωρείται ποδήλατο), που τροφοδοτείται μέσω ενός ηλεκτρονικού ελεγκτή από 3 μπαταρίες μολύβδου 12V/10ΑΗ. Οι μπαταρίες αυτές εξασφαλίζουν αυτονομία περί τα 25km, και φορτίζουν άνετα μέσα σε μια νύκτα. Τόσο οι μπαταρίες, όσο και ο ελεγκτής φιλοξενούνται σε αυτοσχέδιο κουτί (από ένα παλιό PC) τοποθετημένο μέσα στο μπροστινό μέρος του πλαισίου.
Ας μην σχολιάσουμε την αισθητική του, αλλά λειτουρικά είναι το καλυτερο μέρος, διότι μας ελευθερώνει τον χώρο της σχάρας.















Ο κινητήρας ενεργοποιείται από έναν διακόπτη δίπλα στην δεξιά λαβή του τιμονιού (φωτο-2), στον οποίον εικονίζεται και η εναπομείνασα ενέργεια των συσσωρευτών (χρήσιμο!)

Οι μανέτες των φρένων έχουν αντικατασταθεί με αυτές που δίνονται στο κιτ, και που ενσωματώνουν διακόπτες, για να διακόπτεται η ισχύς του κινητήρα κατά το φρανάρισμα.

Επίσης, υπάρχει και η δυνατότητα (δεν χρησιμοποιήθηκε εδώ) για αισθητήρα στο πηδάλι, προκειμένου ο κινητήρας να ενεργοποιείται από αυτό.



Εντυπώσεις στον δρόμο:
Τα 250W σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν πλήρη αυτοκίνηση (για αυτό χρειάζεται 500'αρης κινητήρας), όμως καθιστούν την ποδηλασία ΑΠΟΛΥΤΩΣ ξεκούραστη, ακόμα και σε ανηφορικές διαδρομές. Είναι σαν κάποιος να ποδηλατεί μαζί σου. Άρα δεν χάνεται η χαρά της ποδηλασίας, τουναντίον οι διαδρομές πια γίνονται πιο άνετες και πιο γρήγορες.

Τεχνικά θέματα:
Εκτός από τον πονοκέφαλο της κατασκευής του ειδικού κουτιού, που μου δαπάνησε τον περισσότερο χρόνο και ενέργεια, το μόνο τεχνικό πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν με την σταθεροποίηση του άξονα της μπροστινής ρόδας. Είχε την τάση να περιστρέφεται μέσα στην υποδοχή του κάτω μέρους του πηρουνιού. (σε αυτόν τον τομέα οι κίτρινοι φίλοι μας πρέπει να βελτιώσουν τον σχεδιασμό τους) με αποτέλεσμα όλος ο άξονας, άρα και η ρόδα να φεύγει από την θέση του. Η λύση δόθηκε με επιπλέον κόντρες, φτιαγμένες από δυο καλής ποιότητος 10άρια γαλλικά κλειδιά, συγκολλημένα στις ροδέλες ασφαλείας του κιτ, και στερεωμένα (με σύρμα!!!) στο πηρούνι. Η πρόθεση φυσικά είναι να χρησιμοποιηθεί μια πιο σίγουρη στερέωση.
(Αργότερα ο Γιάννης με ενημέρωσε ότι απλά χρειαζόταν να στραβώσω την γλώσσα από τις ροδέλες ασφαλείας, ώστε να φωλιάζουν στο πηρούνι. Τόσο απλά!)


Εν κατακλείδι:
Αξίζει τον κόπο για έναν θιασώτη της ποδηλασίας. Η ηλεκτρική ενέργεια (άρα και το κόστος) είναι πολύ μικρή, δεν μπλέκεις με γραφειοκρατείες κλπ, και δεν χάνεται η χαρά της ποδηλασίας. Το κόστος της κατασκευής είναι περίπου 380€, αν συνυπολογίσουμε το κιτ (300€) τις μπαταρίες, και τα λοιπά κλαπατσίμπαλα.

χρήση φώτων σε βροχή και ομίχλη

Η αφορμή για το παρόν δόθηκε από την ομίχλη και την μουντάδα που μας ταλαιπωρούν αυτό το διάστημα, καθώς παρατηρούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε κάποιο όχημα στον δρόμο, λόγω της κακής ορατότητας.

Ανατρέχοντας όμως στον Κ.Ο.Κ. για να βρει κανείς τι προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, μάλλον θα μπερδευτεί περισσότερο, παρά θα διαφωτιστεί. Άρα λοιπόν αυτό που μας απομένει είναι η καταφυγή στην κοινή λογική, και ειδικότερα:

1) Ανάβουμε και την ημέρα τα φώτα διασταύρωσης (μεσαία) κάθε φορά που οι συνθήκες ορατότητας δεν είναι καλές, ακόμα κι αν δεν έχει ομίχλη, αλλά απλά βροχή ή υγρασία. (ο λόγος είναι ότι σε υγρές ημέρες τα παράθυρα των αυτοκινήτων εύκολα θαμπώνουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να μας δούν αν δεν έχουμε τα φώτα αναμμένα). Όσο για τα φώτα "ομίχλης", αυτά είναι χρήσιμα κυρίως την νύχτα, για να βλέπουμε τα όρια του δρόμου. Όμως δεν είναι κακό να τα ανάβουμε και αυτά την ημέρα.

2) Δεν χρησιμοποιούμε ΠΟΤΕ τα φώτα στάσης (χαμηλά) για να καταστούμε περισσότερο ορατοί. Αυτή είναι μια κάκιστη και άκρως επικίνδυνη συνήθεια, διότι από την μία τα φώτα στάσης είναι μόνο για να διακρίνεται ένα ακίνητο όχημα την νύχτα όμως είναι εντελώς άχρηστα στην ομίχλη, ενώ από την άλλη μας δίνουν την επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι οδηγοί μας βλέπουν.

3) Ειδοποιούμε με κάθε τρόπο τους άλλους οδηγούς, υπενθυμίζοντάς τους να ανάψουν και αυτοί τα φώτα τους.

4) Εννοείται ότι κινούμαστε πολύ πιο αργά από ό,τι σε μια συνηθισμένη ημέρα. Ο λόγος είναι ότι μέσα στην ομίχλη, κρυμμένο από τον οπτικό μας πεδίο παραμονεύει το απρόοπτο, και πρέπει να προλάβουμε να αντιδράσουμε. Ακόμα όμως κι αν τελικά εμπλακούμε σε ατύχημα, τότε η χαμηλή ταχύτητα εμπλοκής μειώνει σωτήρια τις συνέπειές του. Εννοείται επίσης ότι η υπόθεση πως ο δρόμος (που δεν βλέπω λόγω ομίχλης) μπροστά μου είναι καθαρός από εμπόδια και κινδύνους απλά μας καθιστά κοινούς εγκληματίες, όσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό.

5) Φροντίζουμε για τον πολύ καλό αερισμό της καμπίνας επιβατών, ώστε να μην θαμπώνουν τα τζάμια. Σε αυτό βοηθούν η σχολαστική τους καθαριότητα, και κάποια σκευάσματα που εμποδίζουν την επικάθηση σκόνης και υγρασίας. Φυσικά κατά την πρωινή εκκίνηση δίνω χρόνο στο αυτοκίνητο να ζεσταθεί και να ξεθαμπώσουν οι υαλοπίνακες, προτού διανοηθώ να βγω στον δρόμο.

6) Δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις συστάσεις της Τροχαίας για την ορθή χρήση φώτων στην ομίχλη, όταν μας σταματήσουν, μη παραλείποντας και το "ευχαριστώ" διότι την δική μας ζωή προστατεύουν.

7) Τελευταίο και σημαντικότατο: Πάω αργά (και στην ομίχλη) γιατί βιάζομαι!

Σκοτώνουν τα παιδιά μας!!!

Η σκηνή γνωστή τώρα πια σε όλους μας. Εκείνος έφηβος δεκαπεντάρης, γυρίζει βραδάκι σπίτι του. Η πόλη πολύβουη και απρόσωπη. Στο μοιραίο σταυροδρόμι κόβεται το νήμα της ζωής του, “δι' αφορμήν ασήμαντον”, όσο ασήμαντη μπορεί να είναι η ασυνειδησία ενός ανθρώπου.

Ο φονιάς περίπου 40άρης, “καλός οικογενειάρχης” κατά τα άλλα, άνθρωπος των 700 ευρών, κυκλοφορούσε και οπλοφορούσε επικινδύνως. Δημόσιος δηλαδή κίνδυνος, μόνο που κανείς δεν είχε ασχοληθεί με αυτό, μέχρι την μοιραία νύχτα τουλάχιστο. Κόβει το νήμα της ζωή του παιδιού, έτσι, για πλάκα. Το όπλο του εγκλήματος καινούριο, ακριβό, καλογυαλισμένο. Αντικείμενο φετιχιστικό του πόθου, από καιρό έβαζε φράγκα στην άκρη για να το πάρει. Μάλιστα το επεδείκνυε και στους συναδέλφους του εκείνο το μοιραίο απόγευμα, Πρόσφατο απόκτημα, δυνατό εργαλείο. Κάποιοι μισοζήλεψαν κιόλας. “Τον μπαγάσα!” Στον δρόμο που κυκλοφορούσε καμάρωνε επιδεικτικά μαζί του. Βέβαια! Του έδινε κύρος, μια ψευδαίσθηση ισχύος. “Ποιός θα μου κουνηθεί τώρα;” Προέκταση του συμπλεγματικού ανδρισμού του, καθώς ό,τι ελλιπές χρειάζεται και την προέκτασή του.

Τα όπλα όμως σκοτώνουν, ειδικά σε ανεύθυνα χέρια, κι έτσι το κακό δεν άργησε να συμβεί. Η συνέχεια γνωστή. Η ταυτότητα του θύματος άγνωστη. Τηλεφώνημα στην μητέρα από το προσωπικό τηλέφωνο του νεκρού πια εφήβου. Το μόνο τηλεφώνημα που τρέμει κάθε γονέας από τις 10 το βράδυ και μετά. “Παρακαλώ να έρθετε στο νοσοκομείο με κάποιον συγγενή σας, το παιδί σας είναι σοβαρά!” Φυσικά. Σοβαρότερα δεν γίνεται, αλλά πώς να το πεις μια τέτοιαν ώρα; Γιατί εκείνη την ώρα δεν έχει χαθεί μόνο μια ανθρώπινη ζωή. Τελειώνουν και οι ζωές όλων όσων τον αγαπούν. Κι αυτό καμμιά γλώσσα δεν το εκφράζει.

Και η συνέχεια γνωστή; Όχι και τόσο. Την επαύριον η κηδεία. Κάποιοι συγγενείς, κάποιοι φίλοι, όλοι οι συμμαθητές και οι δάσκαλοι. “Κρίμα το παιδί” είπαν οι γείτονες. Κι αυτό ήταν όλο. Την επομένη ξεχάστηκε, και η ζωή συνέχισε να κυλά αμέριμνη. Ένα παιδί ακόμα νεκρό. Ε, και; Το πρώτο θα είναι ή το τελευταίο; Κανείς δεν λυπήθηκε περισσότερο. Και δυστυχώς κανείς δεν χάρηκε στα μύχια και κρύφια της ψυχής του, καθώς δεν του δόθηκε ούτε τώρα η ποθούμενη αφορμή για “επανάσταση”, για “έκρηξη οργής” και λοιπές δικαιολογίες τυφλού μίσους. Άλλος ένας νεκρός έφηβος που θα γλιτώσει –ευτυχώς- από την μηδενιστική ασέλγεια της δήθεν ηρωοποίησής του από το σάπιο Σύστημα.

Ο φονιάς συνελήφθη, αλλά του ασκήθηκε δίωξη για ανθρωποκτονία από αμέλεια, και αφέθηκε ελεύθερος. Το αστικό κομμάτι της υπόθεσης ίσως τον ταλαιπωρήσει, αλλά θα πληρώσει εν τέλει η ασφαλιστική τα σπασμένα. Το όπλο του εγκλήματος δεν δείχνει πια τόσο λαμπερό και καινούριο. Καθαρίστηκε βέβαια από τα αίματα και τα υπολείμματα της σάρκας, αλλά θα κάνει λίγο καιρό στο “φανοποιεία-βαφαί” της γειτονιάς προτού ξαναγίνει η φετιχιστική προέκταση του ελλιπούς αντρισμού και μπορέσει ξανά να αφαιρέσει κι άλλες ζωές.

Και η ζωή συνεχίζεται. Γιατί δεν ήταν μόνο αυτό το παιδί. Ήταν και είναι καθημερινά και τόσα άλλα. Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες. Συνηθίσαμε πια, κανείς μας δεν νοιάζεται. Κανείς δεν οργίζεται, δεν διαδηλώνει, δεν σπάει. Όλα καλά, όλα ανθηρά. Το κράτος -ο βαθύς ανάλγητος αυτουργός- βολικά σιωπηλό. Γιατί να ιδρώσει το αυτί του; Αφού κανείς δεν αντιδρά. Αφού είναι αυτονόητο πως οι ψηφοφόροι θα συνεχίζουν να το στηρίζουν, ενώ τα παιδιά τους θα συνεχίζουν να σκοτώνονται. Το πολύ-πολύ να ελπίζει -αφελώς και ηλιθίως- ο καθένας μας από την πλευρά του πως το επόμενο παιδί δεν θα είναι το δικό του, αλλά του γείτονα. Κι έτσι, μέσα στην χωματερή παρακμή της παράνοιάς μας, επιμένουμε να κοιτάζουμε χανωδώς υπνωτισμένοι και βλακωδώς “οργισμένοι” το δέντρο που μας πασάρουν τα ΜΜΕ. Και πάντα να χάνουμε το δάσος.

Συνέπειες από παράσυρση πεζών

Η αφορμή δόθηκε από μια «κουβέντα» σε κάποια διαδικτυακή κοινότητα (www.bloka.com), σχετικά με τις νομικές συνέπειες που μπορεί να έχει ένας οδηγός, αν τυχόν χτυπήσει πεζό ή ποδηλάτη. Ελέχθησαν πολλά, που κυρίως ήταν προσανατολισμένα στο νομικό μέρος του θέματος. Όμως νομίζω ότι αυτά τα ζητήματα χρειάζονται άλλου είδους λογική στην αντιμετώπισή τους.

Δηλαδή, αν εγώ σκοτώσω έναν πεζό που βρέθηκε (ακόμα και ως μη όφειλε) στον δρόμο μου, μπορεί και να αθωωθώ τελικά. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο είναι να μην φτάσω στο σημείο να τον σκοτώσω. Ακόμα κι αν δεν με ενδιαφέρει να προστατέψω την ζωή κάποιου (που δεν νομίζω να υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που να σκέφτεται έτσι), ακόμα και τότε με περιμένει μια απίστευτη ταλαιπωρία στην γραφειοκρατία της δικαιοσύνης, και μια οικονομική καταστροφή.

Άρα η λύση είναι η πολύ προσεκτική οδήγηση, έχοντας πάντα υπ' όψιν ότι:

Πρώτον: Ενώ για να οδηγήσεις αυτοκίνητο χρειάζεσαι δίπλωμα, και καλή φυσική κατάσταση (ξεμέθυστος, κλπ), για να κυκλοφορείς πεζός δεν χρειάζεσαι τίποτα από αυτά. Άρα πάντα εμείς οι οδηγοί πρέπει να περιμένουμε να βρούμε μπροστά μας παιδάκια, υπερήλικες, μεθυσμένους, μαστουρωμένους, ψυχασθενείς, άτομα μειωμένου καταλογισμού γενικά, αφηρημένους, τρομαγμένους, ερωτευμένους, ερωτικά απογοητευμένους, καταχρεωμένους δανειολήπτες, κλπ, κλπ. Όλοι αυτοί χρειάζονται την δική μας προστασία, γιατί από μόνοι τους δεν μπορούν να προφυλαχθούν. Και όλοι αυτοί μπορεί να είναι δικοί μας άνθρωποι, παιδιά μας, γονείς, φίλοι.

Δεύτερον: Στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός του κοινόχρηστου χώρου σε χώρο που θα χρησιμοποιείται από αυτοκίνητα, πεζούς, ποδήλατα, οικόσιτα και λοιπά ζώα, αγροτικά μηχανήματα, κλπ. Άρα τον δρόμο όπου κινούμαστε αναγκαστικά τον μοιραζόμαστε με άλλους, και πρέπει να προσαρμόζουμε την οδήγησή μας ανάλογα. Να την προσαρμόζουμε όχι στις συνθήκες που επικρατούν στον δρόμο όπου οδηγούμε, αλλά στις δυσκολότερες που μπορεί αίφνης να προκύψουν.

Γιαυτό ακριβώς και ΠΑΩ ΑΡΓΑ. Όχι μόνο επειδή βιάζομαι, αλλά κυρίως επειδή δεν θέλω να γίνω αιτία να χαθούν ζωές. Κανένας μας φυσικά δεν θέλει, αλλά αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε περισσότερο, και να μας γίνει μόνιμη έγνοια. Είναι διαπιστωμένο στατιστικά ότι μείωση της ταχύτητας ακόμα και κατά 10χαω (π.χ. αντί για 50 να τρέχω με 40) στις κατοικημένες περιοχές μπορεί να κάνει την διαφορά ανάμεσα σε έναν θάνατο και σε έναν ελαφρύ τραυματισμό.

Τέλος, πρέπει να πιεστεί ασφυκτικά η Διοίκηση, να αρχίσει επιτέλους να υπάρχει σαφής και λειτουργικός διαχωρισμός του κοινόχρηστου χώρου, με κατασκευή πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων παντού, αυστηρά αγροτικών οδών, ασφαλών διαβάσεων για πεζούς, περιοχών ήπιας κυκλοφορίας, και πεζοδρομίων παντού όπου μπορεί να υπάρξει πεζός. Η υποδομή είναι για κλάματα, αλλά αυτό δεν μπορεί να πάει άλλο.

ROUNDABOUT

Κάποιες πρακτικές στην ζωή μας έχουν καθιερωθεί όχι βάσει της λογικής ή της αποτελεσματικότητάς τους, αλλά απλά από εθισμό.

Μια από αυτές είναι η ανεξήγητη εμμονή στην πατρίδα μας για κατασκευή κλασσικών ισόπεδων διασταυρώσεων, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου αυτό είναι εξόφθαλμα αντιλειτουργικό ή και επικίνδυνο. Τότε το πολύ –πολύ να τοποθετήσομε κανα «φανάρι», αφού έχουν σκοτωθεί μερικοί συνάνθρωποί μας πρώτα, και να καμαρώνουμε περήφανα ότι δώσαμε λύση στο πρόβλημα.

Κι όμως, στον «πολιτισμένο» κόσμο, δηλαδή εκεί όπου δεν συντελούνται γενοκτονίες στην άσφαλτο, οι Κουτόφραγκοι προτιμούν τις κυκλικές διασταυρώσεις. Οι λόγοι είναι πολλοί:

-Είναι απλές και φθηνές στην κατασκευή.
-Είναι λειτουργικές, και δίνουν άμεση λύση στο πρόβλημα της προτεραιότητας
-Δεν εισάγουν καθυστέρηση καθόλου την κυκλοφορία.
-Δεν χρειάζονται φωτεινούς σηματοδότες
…και το κυριότερο:
-είναι ΑΣΦΑΛΕΙΣ!

Μελέτες σε ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο, όπου αυτού του τύπου οι «μαγικές» διασταυρώσεις είναι κοινή πρακτική, δείχνουν ότι σε σύγκριση με τις δικές μας κλασσικές ισόπεδες μειώνουν τα τροχαία ατυχήματα κατά 40%, τους τραυματισμούς γενικά κατά 80%, ενώ τους θανάτους και τις αναπηρίες κατά 90% !!! (πηγή: wikipedia).

Κι όμως, στην Ελλαδίτσα μας ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιου είδους λύσεων, ελαχιστότεροι έχουν γνώση των πλεονεκτημάτων τους, και σχεδόν κανείς δεν τις απαιτεί. Ενώ βέβαια στην πόλη μας σε καινούρια διασταύρωση (μιλώ για την υπό κατασκευή διασταύρωση του νέου δρόμου, πριν το Αρμενοχώρι) φαίνεται πως υιοθετείται η κλασσική λύση της ανθρωποφάγου ισόπεδης διασταυρώσεως.

Πρότασή μου προς τις αρμόδιες αρχές είναι να αναθεωρηθεί άμεσα ο σχεδιασμός της συγκεκριμένης διασταύρωσης (όπως επίσης και της αντίστοιχης έξω από την Βεύη) και να υιοθετηθεί η λύση του κυκλικού κόμβου. Αυτό και άμεσα εφικτό είναι , και θα μας γλυτώσει από μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά κυρίως θα σώσει ζωές, τις δικές μας και των παιδιών μας.

Λοιπόν, τι μας εμποδίζει από το να εφαρμόσουμε μια τέτοια λύση; Προσβλέπω στην καλή διάθεση των αρμοδίων αρχών για κινήσεις που θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής μας.